Kinesiology taping
Kinesiology taping zostało stworzone przez dr Kenzo Kase na początku lat siedemdziesiątych. W metodzie wykorzystuje się rozciągliwe plastry, których parametry zbliżone są do ludzkiej skóry.
Metoda ta bazuje na aktywacji skórnych receptorów dotyku (ciałka Merkla), które wpływają na funkcje nerwowomięśniowe. Celem metody kinesiotaping jest: Kinesiology taping jest metodą często stosowaną w urazach sportowych, w onkologii, w neurologii, w rehabilitacji pediatrycznej.
Celem stosowanych aplikacji jest redukcja bólu, wspomaganie lub hamowanie aktywności mięśnia, zapobieganie urazom, wspomaganie pracy układu limfatycznego, repozycja stawu, jak również wspomaganie mięśni posturalnych i czucia głębokiego (czucie własnego ciała). W zależności od techniki zastosowanej aplikacji plastra może on wspomagać pracę mięśnia, zmniejszać napięcie mięśniowe, aktywować endogenny system znieczulania (działanie przeciwbólowe) oraz wprowadzać korekcję mechaniczną. Kinesiotaping oddziaływuje na mięśnie, powięzi, stawy, układ limfatyczny i nerwowy. Jeżeli praca mięśni jest nieprawidłowa, może to skutkować szeroką gamą objawów. Kinesiotaping jest powszechnie stosowanym sposobem terapii dużej liczby schorzeń i urazów narządu ruchu w wielu krajach: Japonia, USA, kraje Europy, Azji. Stosowane specjalne plastry mają elastyczność i grubość zbliżona do ludzkiej skóry. Stosując daną aplikację kinesiotapingu podnosi się epidermę zwiększając przestrzeń pod tkanka podskórną, powodując odciążenie receptorów dając zmniejszenie bólu, ale również polepszenie przepływu krwi i limfy. Stosując plaster na zmienioną chorobowo tkankę uruchamia się proces samoleczenia i przyspiesza regeneracji organizmu.
Główne działanie kinesiotapingu:
- zmniejsza ból i nienaturalne odczucia skóry i mięśni
- usuwa zastoje i obrzęki limfatyczne
- poprawia funkcję mięśni oraz reguluje napięcie powięzi
- koryguje niewłaściwą pozycje stawu i zwiększa jego zakres ruchu
Wskazania:
- zespoły bólowe w stanie podostrym i przewlekłym w przebiegu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa
- dyskopatie
- choroby zwyrodnieniowe stawów
- zespoły korzeniowe i rzekomokorzeniowe
- stany po urazach narządu ruchu
- hypermobilność
- hypomobilność
- entezopiatie ( np. łokieć tenisisty, ostroga piętowa)
- korekcja wad postawy
- blizny
Przeciwwskazania:
- ostre choroby infekcyjne: bakteryjne, wirusowe, grzybicze skóry.