BIOMICUS_ter.log.

Terapia logopedyczna ma na celu usprawnienie funkcji komunikacyjnej poprzez stopniowe korygowanie zakłóceń występujących podczas porozumiewania się.

Terapia poprzedzona jest wywiadem, obserwacją oraz przeprowadzeniem specjalistycznych testów. Na tej podstawie logopeda stawia diagnozę i opracowuje program usprawniania.

Wskazania:t.logopedyczna

  •  autyzm,
  • mózgowe porażenie dziecięce,
  • rozszczep wargi i podniebienia,
  • jąkanie,
  • niedosłuch,
  • niepełnosprawność złożona,
  • wady wymowy,
  • opóźniony rozwój mowy,
  • dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia.

Cele terapii:logopeda

  • usprawnienie motoryki narządów mowy,
  • korygowanie wad wymowy,
  • poprawienie jakości funkcji językowej, oddechowej, fonacyjnej,
  • rozbudowanie zasobu słownictwa czynnego i biernego,
  • wypracowanie alternatywnych zachowań komunikacyjnych.

Podczas terapii wykorzystywane są profesjonalne programy multimedialne, które uznane zostały za wyrób medyczny, spełniający wymagania europejskiej Dyrektywy dla Wyrobów Medycznych 93/42/EEC:

  • Logopedia – program powstały z myślą o wsparciu terapii najczęściej występujących zaburzeń mowy u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym,
  • Mówiące obrazki – logopedyczne gry i zabawy, które kształcą umiejętność rozróżniania dźwięków, stanowiącą podstawę dla rozwoju mowy, program szczególnie pomocny w terapii dzieci z zaburzeniami słuchu i rozwoju języka,
  • Logo gry – program pozwalający ćwiczyć rytmikę mowy, modulację głosu i intonację oraz wydłużanie fazy wydechowej,
  • Zabawy słowem cz. 1 i cz. 2 – program wspierający podnoszenie sprawności językowej,
  • Obrazkowy słownik tematyczny – multimedialny zbiór „leksykografii dla dzieci”, zawierający pogrupowany zbiór filmów wykorzystujących język migowy, daktylografię oraz symultaniczną transkrypcję nagrań audio,
  • Wspomaganie rozwoju – seria programów do wczesnej terapii zaburzeń funkcji poznawczych i percepcyjno-motorycznych, wspomagania stymulacji wielozmysłowej oraz wspierania wszechstronnego rozwoju dziecka,
  • inne programy multimedialne – uatrakcyjniające żmudną naukę mowy, zachęcające dziecko do wydawania dźwięków, pobudzające do mówienia.

W wykonywaniu wielokrotnie powtarzających się czynności bardzo ważna jest motywacja dziecka, jego niesłabnące zainteresowanie, aktywność na zajęciach oraz stała gotowość do współdziałania. Te wszystkie cele można osiągnąć dzięki wykorzystaniu profesjonalnego oprogramowania. Dziecko pracuje znacznie chętniej przy komputerze, gdyż kojarzy terapię głównie z zabawą.

Autorski manualny masaż logopedyczny wykorzystujący elementy masażu dr Edyty Stecko oraz ustno-twarzowej regulacji Castillo Moralesa jest to zabieg stymulacyjny mający na celu wygaszanie przetrwałych odruchów w strefie orofacjalnej, poprawiający czucie, zmniejszający nadwrażliwość dotykową i przyspieszający uzyskanie kontroli nad mięśniami twarzy.

Masaż logopedyczny przeznaczony jest:

  • dla pacjentów z obniżonym lub wzmożonym napięciem mięśniowym (MPD, zespoły genetyczne),
  • dla pacjentów z zaburzeniami kompleksu ustno-twarzowego (np. choroby neurologiczne),
  • przy uszkodzeniach centralnego układu nerwowego (urazy czaszkowo-mózgowe, MPD),
  • w niedowładach peryferyjnych (np. u osób ze ślinotokiem, brakiem umiejętności domykania jamy ustnej),
  • dla niemowląt z zaburzeniami funkcji ssania, połykania,
  • dla wcześniaków,
  • dla pacjentów ze znacznymi i głębokimi zaburzeniami funkcji oralnych karmionych przez sondę lub PEG.

Masaż wibracyjny z wykorzystaniem specjalistycznych masażerów logopedycznych to zabieg obniżający napięcie, poprawiający czucie i sprawność obszaru orofacjalnego.

masaż logopedyczny

Logorytmika jest połączeniem terapii logopedycznej z rytmiką i ma za zadanie oddziaływać na sferę słuchowo – ruchową dziecka. Ponieważ prowadzona jest zawsze w formie zabawy, dzieci chętnie biorą w niej udział, a poprzez naśladowanie uczą się poprawnie wykonywać ćwiczenia oddechowe, fonacyjne, artykulacyjne i słuchowe.

Główne cele logorytmiki:Logorytmika

  • doskonalenie wymowy i komunikacji językowej,
  • korygowanie zaburzeń słuchu,
  • uwrażliwienie na cechy wspólne muzyki i mowy, takie jak: rytm, melodia, tempo, dynamika i barwa dźwięku,
  • kształtowanie prawidłowych nawyków artykulacyjnych i ruchowych,
  • doskonalenie koordynacji wzrokowo – słuchowo – ruchowej,
  • kształtowanie orientacji przestrzennej i lateralizacji,
  • wyciszanie nadmiernego napięcie lub odwrotnie – aktywizowanie do spontanicznego lub zorganizowanego rytmem ruchu.

Atuty logorytmiki:

Ćwiczenia ruchowe w połączeniu z piosenką, poza kształceniem funkcji psychoruchowych:

  • kształcą wydolność aparatu głosotwórczego,
  • regulują oddech,
  • usprawniają aparat artykulacyjny.

Zabawy i ćwiczenia rytmiczno-ruchowe przy muzyce oprócz zaspakajania naturalnej potrzeby ruchu, wyrabiają:

  • spostrzegawczość,
  • pamięć,
  • uwagę,
  • szybką reakcję na sygnały,
  • aktywizują umysł,
  • rozwijają koordynację ruchów,
  • mobilizują do działania,
  • kształcą umiejętność samoopanowania.

Ćwiczenia rytmiczne realizowane przy muzyce:

  • uwrażliwiają dzieci na zróżnicowane struktury czasowe przebiegów rytmicznych muzyki,
  • zwiększają wydolność rytmiczno-ruchową aparatu mięśniowo-ruchowego dziecka,
  • usprawniają aparat ruchowy mowy.

Rytmizowana mowa w formie ćwiczeń logorytmicznych ćwiczy:

  • pamięć ogólną i muzyczną,
  • aparat mowy,
  • poczucie rytmu,
  • poczucie metrum,
  • poczucie tempa i dynamiki.

Szczególnym elementem, który mobilizuje dziecko do ćwiczeń jest akompaniament naturalny i perkusyjny zaznaczający rytm słów, podkreślający metrum i pełniący funkcje ilustracyjne.

Ćwiczenia realizowane na zajęciach logorytmiki:

  • oddechowe i fonacyjne,
  • artykulacyjne (wywoływanie, doskonalenie i utrwalanie głosek),
  • prozodii mowy,
  • usprawniające narządy artykulacyjne,
  • usprawniające dużą i małą motorykę,
  • słuchowe,
  • koordynacji wzrokowo – ruchowej i wzrokowo-słuchowo-ruchowej,
  • śpiew i ruch przy muzyce, odtwarzanie i tworzenie muzyki,
  • gra na instrumentach perkusyjnych.

K-Tapingu w logopedii stosuje się u pacjentów w różnym wieku, dotkniętych wieloma dysfunkcjami min. polecany jest pacjentom z MPD, Zespołem Downa czy też dorosłym pacjentom po udarach mózgu. Na bazie zbieranych doświadczeń przez K-Taping Academy, metoda dedykowana jest również pacjentom cierpiącym na bóle głowy.

Metoda K-Tapingu okazała się niezwykle skutecznym bodźcem, nie jest bolesna ale daje wyraźny sygnał do układu priopriocepcji pacjenta. Terapia K-Tapingu logopedycznego kończy się z chwilą zakończenia pojedynczej terapii logopedycznej.  U pacjentów dotkniętych poważnymi schorzeniami neurologicznymi pojedyncze klejenie w obszarze twarzy można stosować bez szybkiej konieczności zdejmowania plastrów.  Używane i rekomendowane przez K-Taping Academy plastry  do klejenia obszaru twarzy przebadane są pod kątem toksyczności i wystąpienia odczynów alergicznych co gwarantuje ich wysoką jakość.

W Stanach Zjednoczonych K-Taping Academy uzyskała certyfikat Board of Certification (BOC).

Aplikacja plastrów (aplikacja mięśniowa, aplikacja więzadłowa, aplikacja korygująca, a także aplikacja związana z układem limfatycznym) stosowana jest m.in. w:

  • terapii mowy (np.: wzmocnienie mięśnia okrężnego twarzy),
  • terapii oddechowej (pogłębienie wdechu i wydechu, wzmocnienie sił odwodzących klatkę piersiową),
  • stabilizacji żuchwy,
  • neuralgii nerwu trójdzielnego,
  • porażenie nerwu twarzowego (uniesienie kącika ust, wspomaganie mięśni),
  • chorobach zatok czołowych,
  • dysfunkcji obszaru skroniowo – żuchwowego (np.: zgrzytanie zębami – aplikacja rozluźniająca),
  • ślinotokach.

k-taping

Program językowy wykorzystujący gesty i symbole graficzne. System wykorzystuje to, co dziecko już zna i jest mu to bliskie – proste gesty i rysunki graficzne.

Program składa się z uporządkowanych znaków z określonymi logicznymi regułami użycia oraz tworzenia nowych. System jest nie tylko wspomagającym i alternatywnym sposobem porozumiewania się (AAC). Przede wszystkim rozwija umiejętności językowe oraz zdolność czytania i pisania.

Wybór gestu lub symbolu graficznego zależy od indywidualnych potrzeb dziecka (lub dorosłego).

Gesty są formą wspomagającą słowne porozumiewanie się. Jest to dodatkowy środek wzmacniający przekazywany komunikat.

Symbol graficzny przeznaczony jest dla tych, którzy nie są w stanie wykonać gestu – wskazując na symbol, sygnalizują swoje potrzeby, zainteresowania, wybory.

Gesty i symbole nie wykluczają się – mogą być stosowane łącznie lub rozdzielnie.

GEST    i/lub    SYMBOL    +    MOWA    =    MAKATON

Model PECS (ang. Picture Exchange Communication System – System Komunikacji przez Wymianę Symboli) jest wspomagającym /alternatywnym pakietem interwencji rozwijających umiejętność porozumiewania się. Został stworzony dla osób ze spektrum autyzmu i/lub innymi zaburzeniami rozwojowymi.

PECS jest kompletną metodą nauki komunikacji funkcjonalnej i umiejętności społecznych. System ten zakłada użycie obrazków przedstawiających różnorodne obiekty oraz czynności. Trening w PECS rozpoczyna się od nauki spontanicznego proszenia o pożądane rzeczy. Następnie pacjent uczy się dodatkowych funkcji porozumiewania się, takich jak odpowiadanie na pytania czy komentowanie.

PECS

Percepcja słuchowa jest procesem rozpoznawania, różnicowania, zapamiętywania, analizowania i syntetyzowania dźwięków. By proces ten przebiegał prawidłowo niezbędny jest prawidłowy słuch fizyczny, fonematyczny, zdolność do dokonywania analizy i syntezy słuchowej, a także prawidłowa pamięć słuchowa.

Jeśli któraś z wymienionych wyżej funkcji nie działa prawidłowo, u dziecka pojawią się zaburzenia percepcji słuchowej.

Komu zalecamy trening słuchowy:

Zajęcia kierowane są do dzieci u których występują:

  • Problemy w rozumieniu instrukcji czy poleceń słownych
  • Mały zasób słownictwa i występowanie agramatyzmów
  • Trudności w zapamiętywaniu dłuższych słów czy zdań
  • Problemy w tworzeniu zdań i opowiadań
  • Trudności w różnicowaniu dźwięków mowy
  • Wady wymowy
  • Problemy z dokonywaniem analizy sylabowej i głoskowej
  • Trudności w syntetyzowaniu sylab i głosek w wyrazie
  • Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu.

Cel ćwiczeń percepcji słuchowej

Zajęcia wspierają rozwój prawidłowej percepcji słuchowej oraz usprawniają jej działanie, co jest niezbędnym elementem dla pełnego rozwoju mowy, poprawnej artykulacji  oraz nauki pisania i czytania.

Przebieg zajęć

Zajęcia polegają na zastosowaniu indywidualnie dobranych zestawów ćwiczeń, zadań i aktywności  usprawniających działanie obszarów odpowiedzialnych za prawidłowe funkcjonowanie percepcji słuchowej.

4N5A70094N5A6989

Terapia neurologopedyczna ukierunkowana jest na likwidowanie zaburzeń komunikacyjnych spowodowanych uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego.

Do uszkodzeń mózgu dochodzi wskutek chorób neurologicznych, urazów czaszkowo-mózgowych, udarów niedokrwiennych lub krwotocznych mózgu, pojawienia się guzów i po operacjach ich usunięcia.

Wskazania

  • afazja
  • dyzartria
  • alalia
  • mózgowe porażenie dziecięce
  • wady wrodzone centralnego układu nerwowego
  • wady genetyczne
  • niepełnosprawność sprzężona
  • uszkodzenia mózgu
  • choroby neurologiczne
  • autyzm

Cele terapii

  • rozbudowanie zasobu słownictwa czynnego i biernego
  • usprawnienie motoryki narządów mowy
  • poprawienie jakości funkcji językowej, oddechowej, fonacyjnej
  • wypracowanie alternatywnych zachowań komunikacyjnych

Do odbudowy sytemu językowego i sprawności komunikacyjnej wykorzystujemy zdolności kompensacyjne mózgu. Wybór metody usprawniania zależy od rodzaju zaburzenia, indywidualnych potrzeb pacjenta oraz jego kondycji zdrowotnej.

Metody

  • ćwiczenia kształtowania oddechu dla mowy, wyrabiania oddechu przeponowego, wydłużanie fazy wydechowej, ćwiczenia ekonomii oddechu, umiejętności synchronizowania pauz oddechowych z całością treści wypowiedzi
  • ćwiczenia głosowe, kształtowania właściwej tonacji, rozciąganie głosek, modulowanie siły głosu i brzmienia głosek w sylabach, wyrazach, zdaniach
  • ćwiczenia słuchowe, usprawnianie odbioru bodźców akustycznych, rozpoznawanie wrażeń słuchowych, ćwiczenia poczucia rytmu i intonacji
  • ćwiczenia wizualizacji, kontroli wzrokowo-dotykowej, objaśniające ułożenie narządów artykulacyjnych według określonego schematu, uczulanie miejsc artykulacji
  • ćwiczenia artykulacyjne, usprawniające funkcjonowanie narządów mowy
  • wywoływanie głosek w izolacji, utrwalanie ich poprawnej realizacji w logotomach, wyrazach, zdaniach, z nasileniem głoski trenowanej
  • ćwiczenia fonetycznych modyfikacji, ćwiczenia rytmizujące
  • ćwiczenia leksykalne i rozwijające mowę

Jednym z najważniejszych aspektów terapii jest współpraca z najbliższym otoczeniem pacjenta, praca nad motywacją pacjenta, mobilizowanie go do aktywnego i świadomego działania na rzecz poprawy zdolności mowy i komunikacji.

Rozwój mowy jest skomplikowanym procesem, wymagającym usłyszenia, zrozumienia i przyswojenia słów. Ma to przyczynić się w przyszłości do rozwoju umiejętności artykulacji dziecka, umiejętności wypowiedzenie określonych dźwięków, które będą rozumiane jako ludzka mowa.

W celu wydobycia adekwatnej, zaplanowanej sekwencji dźwięków dziecko musi w odpowiedni sposób użyć swoich narządów artykulacyjnych, co wymaga odpowiedniego wyćwiczenia.

Rozwój mowy warunkowany jest prawidłowym rozwojem tzw. funkcji prelingwalnych. Niezwykle ważne jest wspomaganie prawidłowego rozwoju tych funkcji, gdyż zaburzenia jednej  z nich może skutkować wystąpienia zaburzeń mowy.

Na funkcje prelingwalne składa się:

  • Ssanie pokarmu z piersi angażuje ponad 40 mięśni (w tym języka, warg, żuchwy, policzków).
  • Karmienie łyżeczką to ważny punkt w nauce jedzenia – czynność ta wzmacnia okrężne mięśnie ust, uczy prawidłowej pracy języka.
  • Picie z otwartego kubeczka rozwija sprawność mięśni ust – obie wargi, policzki oraz inne mięśnie twarzy pracują na to, by utrzymać szczelność między kubeczkiem a ustami. Dodatkowo, co także ma wielkie znaczenie, picie z otwartego kubka ćwiczy malucha w regulacji połykania i oddychania.
  • Nauka gryzienia i później żucia – żeby gryzienie było skuteczne muszą w nim uczestniczyć dziąsła, zęby, język, kości żuchwy i szczęki. Są to te same narządy, których sprawność potrzebna jest do prawidłowej artykulacji, a których zaburzony rozwój przyczynia się do wad wymowy oraz nieprawidłowego zgryzu. Gryzienie angażuje wszystkie mięśnie jamy ustnej, dlatego ucząc dziecko gryźć dajemy mu najlepszy trening wspierający bezpośrednio rozwój mowy.

 

System IntelliGaze  składa się z eyetrackera (specjalnej kamery śledzącej ruch gałek ocznych) oraz oprogramowania pozwalającego na kontrolowanie wszystkich aplikacji działających z systemem Windows, takich jak: przeglądarki internetowe, muzyka, e-booki, portale społecznościowe, gry oraz wiele więcej.

System polecany jest osobom z mózgowym porażeniem dziecięcym, zanikiem mięśni, zespołem Retta, uszkodzeniem rdzenia, stwardnieniem zanikowym bocznym, stwardnieniem rozsianym oraz innymi chorobami neurodegeneracyjnymi, które odbierają użytkownikom możliwość korzystania z komputera za pomocą standardowej myszy i klawiatury.

System IntelliGaze  projektowany był również z myślą o aplikacjach służących do komunikacji alternatywnej i wspomagającej.

Look To Learn to oprogramowanie składające się z 40 różnych aktywności, które ma na celu w interesujący sposób rozwijać kolejne umiejętności sterowania kursorem za pomocą wzroku – od zadań przyczynowo-skutkowych (takich jak fiksacja wzroku na ekranie czy śledzenie), a na precyzyjnych ruchach kursora i klikaniu kończąc.

Zajęcia z wykorzystaniem systemu IntelliGaze mają formę zabawy i przygotowują dzieci do dalszej pracy z eye-trackerem i programami do AAC. Są również doskonałym narzędziem do wprowadzania ćwiczeń usprawniających funkcje poznawcze.

Urządzenia pozwalające na sterowanie komputerem za pomocą wzroku stanowią niekiedy jedyną i niezawodną alternatywę jego obsługi, a opanowanie tej umiejętności zapewnia osobom z niepełnosprawnością ruchową większą niezależność, pozwalając na uczestnictwo w życiu społecznym poprzez zabawę, naukę, pracę i co najważniejsze komunikację.

IntelliGaze1 IntelliGaze2

Celem terapii miofunkcjonalnej wg Anity Kittel jest uzyskanie prawidłowej pozycji spoczynkowej języka, zamknięcie ust i prawidłowe połykanie. W trakcie terapii systematycznie ćwiczone są mięśnie języka, warg oraz całego ciała.

Wskazania:

  • otwarte usta
  • oddychanie przez usta
  • pogrubiona i zaczerwieniona warga dolna
  • wilgotna warga dolna
  • ślina w kącikach ust
  • język w pozycji spoczynkowej napierający na zęby albo leżący między zębami
  • zaburzenia artykulacji, często przy realizacji głosek s, sz, t, d, n, l
  • słabo wyrażona mimika twarzy
  • problemy z postawą